Satguru tuhinje vachanani khe Bhajan |सतगुरू तुहिंजे वचननि खे भजन
Satguru tuhinje vachanani khe
Satguru tuhinje vachanani khe
Satguru tuhinje vachanani khe moon dil saan hadayo aa
Muhinjee jeevan hii suhini satguru to banaiya
Dil je andar jeke shak bharam ain bhola hua
To sansa mitaye dil ja panjho swaroop dekhaariyo aa
Panj bhootani je veech mein Bhagwan adayo ho
Kaam krodh lobh moh khaan satguru to chhdayo aa
Bina baahi jagat tho jale ghar ghar mein thi baahi bare
Ko tan jo ko man jo dukhi to sabh khaan chhadayo aa
Dil je chadar muhinjee janmani khaan meri hui
To dhoi saaf karein Ram rangdo chhadthayo aa
Kiyan na shukr manan tuhinja uthande vihande hardam
To mahir sando moonte panjho hathado ghumaayo aa
सतगुरू तुहिंजे वचननि खे
सतगुरू तुहिंजे वचननि खे
सतगुरू तुहिंजे वचननि खे मूं दिल सां हडायो आ
मुहिंजी जीवन हीय सुहिणी सतगुरू तो बणाईंआ
दिल जे अन्दर जेके शक भरम ऐं भोला हुआ
तो संसा मिटाए दिल जा पहिंजो स्वरूप देखारियो आ
पंज भूतनि जे वीच में भगवान अडायो हो
काम क्रोध लोभ मोह खां सतगुरू तो छडायो आ
बिना बाहि जगतु थो जले घर घर में थी बाहि बरे
को तन जो को मन जो दुखी तो सभ खां छदायो आ
दिल जी चादर मुहिंजी जन्मनि खां मेरी हुइ
तो धोई साफ करें राम रंगडो चढ़तयो आ
कीयं न शुक्र मञां तुहिंजा उथंदे विहंदे हरदम
तो महिर संदो मूंते पहिंजो हथड़ो घुमायो आ
ستگرو توھنجے وچنن کي
ستگرو توھنجے وچنن کي
ستگرو توھنجے وچنن کي مون دل سان ھڏايو آ
مونجي جيون ھئي سھڻي ستگرو تو بڻايا
دل جي اندر جيکي شک بھر م اين بھولا ہوا
تو سنسا مٽائي دل جا پنھنجو سوروپ ڏيکاريو آ
پنج بھوتن جي وچ ۾ بھگوان اڏايو هو
کام ڪروڌ لڀ موھ کان ستگرو تو ڇڏايو آ
بنا ٻاھ جگت ٿو جلي گھر گھر ۾ ٿي ٻاھ ٻري
کو تن جو کو من جو ڏکي تو سڀ کان ڇڏايو آ
دل جي چادر مونجي جنم کان ميري ٿي
تو ڌوئي صاف ڪري رام رنگڙ چڙھتيو آ
کين نه شڪر مڃان توھان جا اوٿندي وھندي ھر دم
تو مھير سندو مونتي پنھنجو ھٿڙو گھمايو آ
ستگرو توھنجے وچنن کي
ستگرو توھنجے وچنن کي
ستگرو توھنجے وچنن کي مون دل سان ھڏايو آ
مونجي جيون ھئي سھڻي ستگرو تو بڻايا
دل جي اندر جيکي شک بھر م اين بھولا ہوا
تو سنسا مٽائي دل جا پنھنجو سوروپ ڏيکاريو آ
پنج بھوتن جي وچ ۾ بھگوان اڏايو هو
کام ڪروڌ لڀ موھ کان ستگرو تو ڇڏايو آ
بنا ٻاھ جگت ٿو جلي گھر گھر ۾ ٿي ٻاھ ٻري
کو تن جو کو من جو ڏکي تو سڀ کان ڇڏايو آ
دل جي چادر مونجي جنم کان ميري ٿي
تو ڌوئي صاف ڪري رام رنگڙ چڙھتيو آ
کين نه شڪر مڃان توھان جا اوٿندي وھندي ھر دم
تو مھير سندو مونتي پنھنجو ھٿڙو گھمايو آ
